เผยโฉมหน้าของนักแสดง ที่รับบทเป็นตัวละครสุดหลอนจากหนังเขย่าขวัญ
ทุกครั้งที่เราดูหนังสยองขวัญ เราก็มักจะเห็นตัวละครสุดหลอนในหน้าตาน่ากลัวอยู่เสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ประหลาด ปีศาจ ผี หรืออะไรก็ตาม ซึ่งเวลาเราดูตัวละครเหล่านี้เราก็จะลืมหน้าตาเดิมๆ ของนักแสดงที่ต้องมารับบทไปหรือบางทีอาจจะนึกหน้าไม่ออกเสียด้วยซ้ำไป…
ด้วยเหตุนี้เราก็เลยจัดการรวบรวมตัวละครหลายๆ ตัวที่หน้าตาในหนังดูหลอนสุดๆ มาเทียบกับหน้าในชีวิตจริงของพวกเขากัน แต่เชื่อเหอะว่าพวกเขาในชีวิตจริงหน้าตาไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลยล่ะ…
1. Pennywise the Dancing Clown แสดงโดย Bill Skarsgard
ตัวตลกสุดหลอนจาก IT ที่หลายคนน่าจะได้เห็นผ่านตากันมาบ้างแล้ว ใครจะเชื่อว่านายแบบสุดหล่ออย่าง Bill จะสามาถรเปลี่ยนตัวเองให้หลอนแบบนั้นได้
2. Mama...
สิ่งของขนาดใหญ่ ที่อาจทำให้รู้สึกกลัวหรือที่เรียกว่า ” เมกาโลโฟเบีย “
มนุษย์เราทุกคนอาจมีความกลัวอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น กลัวความมืด กลัวที่สูง หรือกลัวสิ่งมีชีวิตอื่น เป็นต้น ซึ่งความกลัวเหล่านี้บางอย่างไม่มีเหตุผลโดยสิ้นเชิง และนักจิตวิทยาหลายคนบอกว่ามันอาจเกิดขึ้นจากความทรงจำตั้งแต่วัยเด็ก และส่งผลมาจนถึงปัจจุบันก็เป็นได้
วันนี้ เบาสมอง อยากพาทุกท่านไปทำความรู้จักกับความกลัวที่มีชื่อเรียกว่า เมกาโลโฟเบีย (Megalophobia) ถ้าจะอธิบายให้เข้าใจง่ายก็คือ ความกลัวสิ่งของที่มีขนาดใหญ่ หรือมีอาการรู้สึกอึดอัดเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสิ่งนั้น บางคนอาจไม่ถึงขั้นกับกลัว แต่มันรู้สึกไปชอบจนเกิดเป็นความกังวลใจหลายอย่าง ถ้าคุณอยากรู้ว่าตัวเองเป็น เมกาโลโฟเบียหรือไม่คุณต้องลองดูภาพเหล่านี้
1. จุดเชื่อมต่อของทะเลทรายนามิบที่บรรจบกับมหาสมุทรแอตแลนติก ถ้าคุณต้องขับรถผ่านเส้นทางนี้จะรู้สึกอย่างไร
2. น้ำตกใต้น้ำ (Underwater...
ภาพเหล่านี้ช่วยพิสูจน์ว่าทำไม? บางคนถึงกลัวทะเล
สวัสดีพี่น้อง เบาสมอง ทุกท่านวันนี้เราจะพาคุณไปทำความรู้จักกับอาการกลัวชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ธาลัสโซโฟเบีย (Thalassophobia) มันคือ " โรคกลัวทะเล " ซึ่งจริง ๆ แล้วโรคนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นการกลัวทะเลหรือน้ำทะเลเสียทีเดียว เพราะจริง ๆ แล้วเป็นอาการกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นใต้ทะเลลึกซะมากกว่า ลองจินตนาการว่า ทะเลนั้นกว้างใหญ่แค่ไหน และเมื่อเราไปเล่นน้ำ ไปดำน้ำ หรือว่ายน้ำทะเล เราไม่มีทางรู้เลยว่ามีอะไรอยู่ใต้น้ำนั้น และความกลัวนั่นแหละ คืออาการของโรคนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่ออยู่ในบริเวณที่สายตาสามารถแยกความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างพื้นที่ที่มองเห็น...
ภาพเหล่านี้พอที่จะกระตุ้นอะดรีนาลีนให้ทำงานได้หรือเปล่า
หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ชอบเรื่องลี้ลับ น่าตื่นเต้น ชวนสยองขวัญ เราอยากแนะนำให้ลองไปเข้ากลุ่ม reddit เพราะพื้นที่แห่งนี้เป็นแหล่งแบ่งปันข้อมูลที่ชาวเน็ตได้ไปพบเจอกับเหตุกาณ์แปลก ๆ ที่ชวนอึดอัด และในแต่ละวันจะมีสมาชิกมากกว่า 75,000 คน ที่พร้อมจะแชร์ภาพหรือคลิปวิดีโอที่น่าสะพรึงเอาไว้มากมาย
วันนี้ เบาสมอง จึงขอเอาตัวอย่างบางส่วนมานำเสนอให้ทุกท่านได้ดู เพื่อเป็นการประกอบการตัดสินใจก่อนที่จะเข้าไปสมัครเป็นสมาชิกกลุ่ม ถ้าพร้อมแล้วเราไปรับชมกันได้เลย
1. ประติมากรรมกระจกเงาสะท้อนผืนป่า โดยศิลปินชาวสกอตแลนด์ Rob Mulholland
2. รังต่อ ที่สร้างขึ้นบนรูปปั้นไม้ที่ถูกทิ้งไว้ในโรงเก็บของ
3. เมื่อโฆษณาบิลบอร์ดลอกออกทำให้เห็นบางสิ่งที่ซ่อนอยู่
4. เป็นความโชคดีมากที่กิ่งไม้นี้ตกลงมาทะลุหลังคาในตอนที่ไม่มีคนอยู่
5....
การ์ตูนผี 2 บรรทัด ที่ไม่รู้ว่าจะกลัวหรือจะขำดี
ในประเทศไทยเราถ้าพูดถึงเรื่องเพจ บอกเลยว่ามีเพจมากมายที่หลายคนอาจจะชอบ แต่หนึ่งในเพจที่ผมชื่นชอบ คือเพจ เรื่องสยอง 2 บรรทัด เป็นเพจที่มีการนำแนะเรื่องราวต่างๆ ที่สรุปออกได้เพียงแค่ 2 บรรทัดสั้นๆ แต่ได้ความหมายมากมายจริง
หลายคนที่ไม่เคยเข้าไปดูเพจอาจจะคิดว่ามันต้องเป็นเพจที่ชวนเขย่าขวัญอย่างเดียว แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่นะ เพราะนอกจากเรื่องเขย่าขวัญแล้ว ยังมีเรื่องตลก และเรื่องเชิงเสียดสีสังคมด้วย เรียกได้ว่าเพจนี้มีครบทุกรสชาติเลยที่เดียว
วันนี้ เบาสมอง ได้นำผลงานล่าสุดของเพจนี้เอามาให้ทุกท่านได้ชมกัน รับรองเลยว่าคุณต้องชอบเหมือนผม ถ้าพร้อมแล้วเราไปดูกันเลย
#1 ขอบคุณภาพจาก เพจ เรื่องสยอง...
การ์ตูนที่จะทำให้คุณขนลุกโดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว
เชื่อว่าหลายคนที่อาจจะมีความเรื่องตื่นเต้น ท้าทาย หรือเรื่องเขย่าขวัญ เป็นการส่วนตัวแต่สำหรับคนที่ไม่ชอบบอกเลยให้ทำอย่างไรพวกเขาก็ไม่ชอบ ผมคนหนึ่งแหละครับที่ไม่ชอบเรื่องเล่าชวนขนลุกเหมือน 5555555
สำหรับใครที่ชอบ " เรื่องเล่าเขย่าขวัญ " เราแนะนำว่าคุณควรติดตาม เพจ DarkBox เอาไว้นะครับเพราะเป็นเว็บไซต์ที่มีเรื่อง เขย่าขวัญ ที่หักมุมสุดๆ ไปเลยดูแล้วไม่เบื่อ ชวนให้คุณผวา หรือซาบซึ้งจนน้ำตาไหลเลยทีเดียว เรามาทดสอบความกล้ากันดดีกว่าว่าคุณจะดูได้ครบทุกเรื่องหรือไม่
1. บทสนทนา : ของความคิดถึง
.
.
.
.
.
2. ความห่วงใย : ที่มองไม่เห็น
.
.
.
.
.
.
.
.
3....